Rozdział 6

"Tamten dzień rozdzielił nas na zawsze, 

Tamten dzień oszukał moją wyobraźnie, 

Jeden ruch, rozdzielił nas na wieki,

Jeden gest był niepotrzebny, nie zaprzeczysz,

Dziś przeklinam każdą z chwil, w których wywołałam łzy,

Żałuję mych słów, które zadały Ci ból,

Nie ważne jest już nic, gdy nie mogę z Tobą być,

Nieważny cały świat, gdy bez Ciebie żyć tu mam,

Bez Ciebie nie mam gdzie podążać w moim śnie,

Podążać z Tobą chcę, jednak ciągle boję się, 

Wykonać pierwszy ruch by odzyskać Cię znów,

Wiem, że nadejdzie ten dzień, w których spełni się mój sen,

W którym będzie znowu, tak jakby narodził się świat,

Na nowo będę kraść Twych oczy jasny blask,

Na nowo będę Ci upiększać każdą z chwil,

Od początku już na zawsze"

-Powinnaś pójść do lekarza- mówi do Ciebie po raz kolejny w tym tygodniu blondynka.

-Po co ?

-Wyglądasz jak wrak człowieka. Ostatnio w ogóle nie śpisz, za dużo pracujesz i nic nie jesz...

   Czy miała rację? Tak miała. Jednak po zerwaniu kontaktu z Andrzejem inaczej nie potrafiłaś. Gdy spotykałaś go na treningach, aż kuło Cię w sercu. Nie wiedziałaś; czy żałować tego, że z nim rozmawiałaś; czy tego, że go odrzuciłaś, chociaż wcale tego nie chciałaś... Całe noce płakałaś. Z każdym dniem czułaś się coraz gorzej : fizycznie jak i psychicznie. Nawet  w klubie to dostrzegli i dali Ci kilka dni wolnego. Gdy któregoś dnia zemdlałaś, Ania nie wytrzymała i zabrała Cię do lekarza.

Po wstępnych badaniach lekarz rozpoczął swoje wywody:

-Z pewnością do omdlenia przyczyniło się wiele czynników m.in. ogromne zmęczenie. Aczkolwiek jest jeszcze jeden powód-patrzysz na niego pytającym spojrzeniem.

-To znaczy?

-Gratuluję jest pani w ciąży, to drugi miesiąc.

W tym momencie cały Twój świat rozpadł się na małe kawałeczki. Byłaś w takiej rozsypce, że nawet nie zauważyłaś powodów. Doskonale wiedziałaś, kto jest ojcem...Po kilku minutach wyszłaś z gabinetu i od razu podbiegła do Ciebie Ania.

-I co?

-Jestem w ciąży. Ja...ja nie mogę rozumiesz?!-mówiłaś przez łzy.

-To Andrzeja?-spytała, na co Ty tylko pokiwałaś twierdząco głową, nie mogą wydusić z siebie ani jednego słowa. Blondynka zawiozła Cie do mieszkania, po czym musiała pojechać do pracy.

Teraz nie mogłaś przestać o tym myśleć. Jak to będzie wszystko teraz wyglądać? Jak będziesz pracować razem z Andrzejem? Czy sobie poradzisz? Czy poinformować o tym jego?

 Nie spałaś nocami. Cały czas próbowałaś sobie to jakoś racjonalnie poukładać, jednak żadne rozwiązanie nie było tym właściwym...Momentami rozważałaś nawet to, żeby ze sobą skończyć. Jeden ruch i byłoby po wszystkim. Jednak żal Ci było istoty, którą nosiłaś pod sercem. Co ono zawiniło?

___________________________________________

Witam Was w pierwszy dzień wiosny :) Pogoda zdecydowanie dopisała, mogłoby być już tak codziennie :D

Niestety rozdział troszkę smutny i jak zwykle krótki...

Dodaje takie krótkie rozdziały, to tak w ramach rekompensaty dodam coś w niedzielę :)

Także do niedzieli.

Pozdrawiam Karolina :*