Rozdział 5

   Budzisz się, lecz jego nie ma. Powoli zaczyna do Ciebie docierać co wydarzyło się w nocy. Zaczynasz tego żałować...Zaczynasz żałować tego, że dałaś mu cholerną nadzieję. Ubierasz się, po czym kierujesz się do kuchni, gdzie on przygotowuje dla Was śniadanie, zupełnie jak dawniej...
-Dzień dobry kochanie-mówi, po czym całuje Cię w usta.
-Andrzej...
-Coś się stało?
-Bo... Dajmy dobie czas..
-Aha, czyli wczorajszy wieczór nic dla Ciebie nie znaczył?
-To nie tak...
-A jak ?! Zabawiłaś się mną i dałaś złudną nadzieję.
-Andrzej, ja naprawdę nie chciałam, ale wczoraj zagrały emocje...
-Myślałem, że jak byliśmy razem to teraz możemy zacząć od początku...
-Ja po prostu nie chcę Cię znowu zranić...
-Właśnie to zrobiłaś.
-Ale...
-Proszę wyjdź.
-Przepraszam-mówisz szeptem. Do Twoich oczu napływają łzy, a Ty wybiegasz z jego mieszkania trzaskając drzwiami. Nie chciałaś, żeby to tak wyglądało... Czy boli? Jak cholera. Sama nie wiedziałaś czego chcesz. Może niepotrzebnie wróciłaś do Polski? Może nie potrzebnie rozpoczęłaś pracę w Skrze? Może niepotrzebnie z nim rozmawiałaś? Może niepotrzebnie poszłaś do niego? Może nie potrzebnie wypiłaś?
Może niepotrzebnie uległaś? Może niepotrzebnie wszystko mu powiedziałaś ? Biłaś się z tymi myślami każdego dnia. Byłaś na skraju wyczerpania. Tak mijały kolejne dni. Wtedy, gdy trzeba było stawiałaś się na treningach. Widziałaś, że cały czas Cię obserwował. Jednak Wasze relacje ograniczyły się do standardowego "cześć". Miałaś tego dość, ale nie wiedziałaś, co z tym zrobić... W trudnych chwilach, których teraz było całkiem sporo pomagała Ci Ania, ale ona też miała swoje życie. Znów do Twojego życia wdarła się rutyna, tyle, że ta zła...Niechętnie wstawałaś, dopracowywałaś się do w miarę normalnego stanu. Szłaś na trening, wracałaś wieczorem. W weekendy doszły jeszcze częste wyjazdy na mecze. Tak mijały kolejne tygodnie. Z każdym dniem czułaś się coraz gorzej. Wiedziałaś, że musisz przestać o Nim myśleć, mniej pracować i zacząć cieszyć się życiem, jednak nijak nie potrafiłaś...

____________________________________
Jest piątka. I tak oto dobrnęłyśmy do półmetku tej historii.
Przepraszam, że rozdziały są takie krótkie, ale inaczej nie zostało by nic więcej na kolejne 5 tygodni :)
Do piątku.

Pozdrawiam, Karolina